13 augustus

Oke jullie zullen vast wel snappen dat ik als ware Eindhovenaar/Tilburger wel even moest uitproberen of het überhaupt mogelijk is om hier redelijk aangeschoten naar huis te wandelen/waggelen. Uitkomst: Het is mogelijk. Vandaar dat deze pas komt nadat 14 augustus al bijna over is haha.

Eergisterenavond hebben we de sterrenregen gekeken bij de haven. We = Carmen, Nadine, Felix en Mike en zijn vrienden. Mike wie? Ja dé Mike Prijden, wonende op de Campanulalaan. Die was in Oslo voor zijn vakantie en we vonden het leuk om te meeten haha. Supermooi naar de sterren gekeken en een hoop gekletst/bijgekletst. Gelukkig bedachten Felix en ik ons net op tijd dat er ook nog iets bestond als de laatste metro terug, dus waren we 1 minuut voor de laatste metro vertrok op het station. Prima timing.

Gisteren even lekker uitgeslapen en daarna naar BI gelopen voor de gratis lunch. Pakken wat je pakken kan dus. Daar vond ik Felix weer, en samen met zijn huisgenoot zijn we naar de sportwinkel gelopen om een voetbal te kopen, zodat ik mijn al hoogstaande voetbalkwaliteiten nog een beetje extra kan bijschaven hier. Ahum.

Na wat over en weer gesms met mijn mentor bleek dat zij een preparty voor een (duur) concert gingen hebben. Wij (Felix en ik) besloten bij de preparty aan te sluiten om vervolgens door te gaan naar een huisfeestje. En serieus, wat een goede keuze. We hebben de hele avond lekker biertjes gedronken, gekletst, proberen Noors te verstaan en aan het eind van de avond werden we zelfs door de Noren bij hun dansjes rond de tafel getrokken. Beeld je nou alsjeblieft geen dansende indianen rond een totempaal in, want dat zou een énorme belediging zijn (denk ik). Ook hebben we een goede deal hieraan overgehouden: een slaapplaats voor de nationale dag in mei in Oslo, een uitnodiging op een private feestje aankomende dinsdag óp een boot en een hoop goede contacten. Netwerken heet zoiets. Blijkt dat de Noren daar na een biertje of 4 ook wel happig in worden haha. Maar het was oprecht een superleuke avond.

Toen de Noren gingen om hun eigen dure concert op te zoeken, hebben wij geprobeerd de metro te vinden. Na een keer of 16 vragen is dit ons dan ook gelukt. Het volgende probleem was hoe te geraken bij het huisfeestje. Na nog een stuk of 10 mensen lastig gevallen te hebben was er een meisje die dezelfde kant op ging. Great, want wij waren er echt niet gekomen zonder gids.

Ik zal even aan wat sfeerbeschrijving doen: beeld je een zwarte kelder met witte muren in, een stroboscoop, boxen, ik denk zo'n 250 mensen all over the place en een hoop Engels. Dat was het. Felix en ik zijn buiten gaan staan kletsen met allemaal verschillende mensen en het was weer eens supergezellig. Dit keer met een aankomst van 2 minuten voor de laatste metro ging. Wij zijn hier echt koning in geworden.

Na nog wat late night gesprekken met Felix besloten we dat het tijd was om echt te gaan tukken en zijn we allebei naar onze kamers gelopen. Echt een supermiddag/avond. Het is fijn om eindelijk eens een beetje je 'normale' levenspatroon (oke dit is deels een grapje en deels serieus, maar gewoon dat je niet steeds loopt moeite te doen voor vanalles in allerlei nieuwe omgevingen) te gaan volgen. Wat ook fijn is aan Noorwegen is dat de katers niet zo groot zijn, aangezien je niet teveel kan drinken zonder blut te raken. Best prettig.

Zo maar eens naar het park sjouwen waar we gaan voetballen met onze nieuw gekochte bal en erna zie ik wel weer waar ik uitkom. Ik word elke dag wakker zonder plan, kom aan op de universiteit, ga mee in de plannen van de mensen daar en heb elke avond de laatste metro terug. Ik weet niet hoe ik het doe maar het werkt, dus ik ben allang blij haha.

En toen had ik vanochtend gelukkig ook nog even tijd om met opa en oma te Skypen. Fijn om te zien dat alles goed gaat.