And remember: not every day is a happy day

Dat was wat onze exchange coordinator hier zei op een van de eerste dagen. En ik heb het gemerkt. Als de dagen een beetje grijs zijn en je zit alleen op je kamertje is na een tijdje de lol van films kijken er ook wel af.

Donderdag had ik zo'n dag. Ik kwam uit college om 11 uur, met een heel leeg weekend voor de boeg. Na 2 films gekeken te hebben besloot ik dat ik of mezelf zielig kon blijven vinden op mijn kamer, of om iets te gaan doen. Uiteindelijk is het de IKEA geworden, omdat dat een makkelijk tripje is en ik meteen afgeleid was. Met mijn rugzak gewapend onderweg naar de metro bedacht ik me dat het ook wel een stunt zou zijn als ik gewoon de trein naar een of ander dorp zou pakken en daar een B&B zou zoeken. Hoewel dit idee me heel aantrekkelijk leek, had ik geen zin om eindeloos te moeten zoeken naar een B&B, om vervolgens mijn dag weer te verpesten. IKEA it was. Wachtende op de bus naar de IKEA begint het ineens keihard te regenen en hagelen. En met keihard bedoel ik dat de straten binnen no time blank stonden. Een lachje kon ik niet inhouden, wie moest er ook alweer zo nodig naar Noorwegen?

In de IKEA werd ik wel een beetje raar aangestaard toen ik alleen mijn dinertje met kjotballen ging eten, tot Felix belde en ik met mijn Engels even lekker duidelijk kon maken dat ik een internationale student was die kapot cool was door alleen naar de IKEA te gaan. Take that b*tches. Na mijn overheerlijke maaltijd besloot ik dat het tijd was om mijn kamer een beetje meer mijn te maken. Met deze filosofie heb ik niet 1 kussentje maar 3 kussens gekocht, een plaid, 100 waxinelichtjes, een lamp, een vloerkleedje en wat boxen om mijn schoolspullen in te doen. Deze uitgaven kwamen me niet heel duur te staan (Ikea he) dus ging ik heel voldaan terug met de bus.

Felix had me met zijn telefoontje uitgenodigd om 's avonds naar een andere kamer in mijn gebouw te gaan, aangezien daar een feestje was. Omdat ik pas wat later aankwam, ging Felix alweer weg en ik had eigenlijk toch niet echt de partymood, dus heb ik lekker mijn kamertje versierd met alle spullen die ik had gekocht.

Vrijdag hebben we 's middags gevoetbald en heb ik 's ochtends wat aan school gedaan. 's Avonds was er weer een feestje, waar ik natuurlijk wel van de partij was. Erg geslaagd feestje, mede dankzij de security die iedereen om 11 uur naar buiten veegde. Weet je toch dat de muziek hard genoeg stond en het bier rijkelijk genoeg vloeide. Aangezien ik mijn spullen bij Tuomas op de kamer had gezet en het me een uur kostte om hem te vinden, ging ik wat later weg dan de rest. Daardoor was ik iedereen meteen kwijt. Kleine troost was dat ik toch 19 ben en na verschillende keren proberen ben je je op gegeven moment toch wel echt klaar met het niet binnen komen in kroegen.

Wat overigens wel heel grappig was: woensdag was er ook een feestje, waarbij ik wel mee was gegaan op stap. Ook niet binnen gekomen, maar oke los daarvan zijn we naar het centrum gegaan met de metro dus praktisch gezien ben ik op stap geweest. Bij die groep waarmee we gingen was een Nederlands meisje dat het op me voorzien was. Op het begin was het wel grappig, maar toen ze bleef aandringen om bij haar te slapen en ik haar bleef afwijzen heeft Felix me moeten helpen met van haar af te komen. Sorry chick, iets met andere prioriteiten.

Zaterdagochtend werd ik met een enorme pijn in mijn been wakker. Ik had vrijdag geprobeerd om via het balkon (dat aan het grasveld grensde) op het gras te komen. Helaas had de combinatie baggybroek en bier het op me voorzien en bleef er een been haken. Dat been had blijkbaar toch net iets meer au dan ik in eerste instantie verwacht had en heeft zichzelf met blauw ondergeschilderd. Goed excuus om pap en mam eens even te Skypen. De hike die voor zaterdag gepland stond heb ik maar even geskipt daardoor, evenals het feestje zaterdagavond. Ik werd door een Nederlands meisje dat ik vrijdag had leren kennen uitgenodigd om zaterdag bij het meer te gaan chillen. Zo gezegd, zo gedaan en naderhand gingen we samen boodschappen doen. Dat boodschappen doen ging over in samen de mannenfinale hockey kijken (wat eigenlijk best wel heel gezellig was) en samen eten. Oh en Jil, ik heb een bananenhavermoutcake gemaakt en hij was echt lekkaah! Toch fijn dat zij me had uitnodigd. 's Avonds heb ik even lekker Nederlands Flikken Maastricht gekeken hihi.

Vandaag was weer een happy day. Met een meisje dat in 2 van mijn colleges is, had ik gisteren bij het meer afgesproken om vandaag wat samen te gaan doen. We hebben de metro naar Grünerlocka genomen en zijn vanuit daar door de hele stad naar National Theatret gelopen. Dat duurde bij elkaar ongeveer zo'n 3 uur en we hebben echt een supergezellige middag gehad samen. Morgen ga ik samen met haar en haar groepje vrienden eens bekijken welke trips we allemaal willen doen dit semester, zodat ik meteen een groepje heb om verschillende reizen te doen. Ik ben heeel benieuwd!

De twee meisjes die ik gesproken heb (Michelle en Alyssa) hebben allebei hetzelfde idee als ik. Het is soms wel eens moeilijk om steeds alleen te zijn. In Nederland heb je je vertrouwde vriendengroep, mensen bij wie je altijd terecht kunt. Nu weet niemand in Nederland precies waar je doorheen gaat en iedereen die je hier kent, ken je eigenlijk nog niet goed genoeg om echt diepe verhalen bij kwijt te kunnen. Wat er dus op neerkomt dat je eigenlijk altijd alleen bent, ook al ben je met anderen. Hoewel ik denk dat je hier heel veel van leert, is het soms ook wel eens lastig. Gelukkig heb ik nu 2 meisjes gevonden waar ik daarmee over kan praten en ik denk dat Alyssa (van vandaag, Frans Canadees) een hele goede kandidaat is om daar gesprekken mee te voeren. Gelukkig heb ik die gevoelens bij mensen kwijt gekund, zodat ik toch mensen heb die in hetzelfde schuitje zitten en dat ook durven te uiten.

Al met al: not every day is a happy day en daar kun je heel verdrietig om worden of je kunt proberen om er toch het beste van te maken. 2 keer per week voetballen helpt daarbij, naar feestjes gaan en mensen opzoeken zodat je elkaar kunt uitnodigen samen een middag door te brengen ook en jezelf je bed uitsleuren als je je even zwaar kpiep voelt ook.

En zoals Alyssa vandaag zo mooi zei: I don't care to be alone but there is a f*cking limit. (Opa en oma: ik vind het niet erg om alleen te zijn maar er is een *piep* limiet eraan). Right to the point.